Τόσο ο οξύς όσο και ο χρόνιος πόνος μπορούν να αντιμετωπιστούν με συνταγογραφούμενα φάρμακα, αλλά μπορούν επίσης να ελεγχθούν με συμπληρωματικές θεραπείες όπως ο βελονισμός, η θεραπεία μασάζ και άλλες μέθοδοι που συζητούνται σε αυτό το κεφάλαιο με λιγότερο κόστος και συνήθως με λιγότερες παρενέργειες.
Κάθε χρόνο, περίπου εννέα εκατομμύρια ασθενείς με καρκίνο σε όλο τον κόσμο βιώνουν μέτριο έως σοβαρό πόνο τις περισσότερες φορές. Το 30% των νεοδιαγνωσθέντων ασθενών με καρκίνο και το 70-90% των ασθενών με προχωρημένη νόσο υποφέρουν από σημαντικό πόνο.
Ο πόνος που βιώνουν οι καρκινοπαθείς μπορεί να είναι χρόνιος, να προκαλείται απευθείας από εισβολή όγκου ή από την ίδια τη θεραπεία του καρκίνου, ή οξύς πόνος, όπως μετά από χειρουργική επέμβαση. Ο πόνος στα τελικά στάδια της νόσου έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα προβλήματα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά τη χρήση αναλγητικών για τον πόνο ξεκινώντας με μη οπιοειδή φάρμακα και στη συνέχεια οπιοειδή για τον ανεξέλεγκτο και επίμονο πόνο. Όμως, οι φαρμακολογικές παρεμβάσεις, αν και αποτελεσματικές, δεν καλύπτουν πάντα τις ανάγκες των ασθενών και μπορεί να έχουν δύσκολες παρενέργειες. Είναι επίσης δαπανηρές και μπορεί να είναι δύσκολο να αποκτηθούν.
Αυτά τα ζητήματα αποτελούν μεγάλη πρόκληση για τους ασθενείς που χρειάζονται μακροχρόνια διαχείριση του πόνου, αναγκάζοντάς τους συχνά να επιλέξουν μεταξύ του να ζουν με πόνο ή να ζουν με ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Οι συμπληρωματικές θεραπείες παίζουν σημαντικό ρόλο παντού, και ειδικά σε περιβάλλον με χαμηλούς πόρους.
Δήλωση: Το παραπάνω κείμενο αποτελεί ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά και όχι ακριβή μετάφραση. Ο επισκέπτης το διαβάζει με δική του ευθύνη. Το πρωτότυπο κείμενο στην Αγγλική γλώσσα, υπάρχει στην αγγλική εκδοχή της ανάρτησης (επιλέξτε την αγγλική σημαία).